Харанхуйн дуулал

Хамгийн хүсэмжит жимс гүзээлзгэнээс цус дуслах аж
Хашгирч чаддаг энэ л ганц өнгө харанхуйг мөрөөддөгөө хэлээд байна
Хумсаа мэрж буй шаргал үст гоо охины харц мэт харанхуй
Хуурмаг үнэнийг илэрхийлсээр оршихуйн он дарааллыг балартуулахад
Махчин цэцэгс мэт хүн төрөлхтөн харанхуйг
Хамаг нүгэлтэйгээ хамт мартсан дүр үзүүлэн
Нарлаж буй хоригдлууд мэт гэмгүй царайлж алхлаач
Марталт гэдэг зөвхөн энэ өдрийн үдийн цай мэт хором ажээ. Гэвч
Үл гээгдэх үес мөчүүд дурсамжийн тэнгисийн цаад эргээс
Үлдэн хоцорсон гомдлоороо ус цавчлан наашилж
Хадан цохио хэлтлэн нүүлгэх мэт нэхэл хатуу ширтэхэд
Харанхуйн дуулал хэт гүнээс сонстож, нар атгахаар тэнгэр өөд цуурайтна.
2011
Жич. Дахин ийм dark шүлэг бичихгүй гэдгээ албан бусаар амлав би...